Stoczek Klasztorny

Uczestnikami pleneru byli artyści z Rosji, Białorusi, Ukrainy, Niemiec i Polski (ok. 40 osób). Dzięki temu Klasztor Księży Marianów stał się oazą wspólnych spotkań kulturalnych i międzynarodowych zbliżając różne narody do siebie. Wśród artystów było również kilka osób niepełnosprawnych, które jak stwierdziły, zrozumiały tutaj sens swojego cierpienia trwając – samotnie na modlitwie przed cudownym wizerunkiem Niepokalanej Matki Pokoju. Jeden z artystów dzieląc się swoim życiem powiedział: „zgodziłem się tutaj dzięki Wam na moje cierpienie – cierpię, aby innym mówić, nie mając nóg i rąk, jak Bóg mnie kocha”. Niektórzy wyznali, że nie wiedzą co im dodało odwagi, aby po kilku latach przygotować się do spowiedzi, pojednać się ze sobą, bliskimi i Bogiem. Sceneria barokowego ogrodu, zabytkowego zespołu klasztornego oraz różnorodność odrestaurowanych kapliczek przydrożnych zaowocowała 180 pracami odzwierciedlającymi piękno warmińskiej ziemi. Wśród dorobku artystów przeważały obrazy olejne, pastelowe, rzeźby i płaskorzeźby z drewna lipowego oraz fotografie owadów, grzybów z ogrodu klasztornego. W krużgankach – z unikatowymi freskami Meyera naznaczonymi duchem czasu, zaprezentowano wszystkie prace. Na wernisaż przybyło wielu zacnych gości: Pani Wojewoda Anna Szyszka, Konsul z Kaleningradu Krzysztof Czempiński; przedstawiciele samorządów z sąsiednich gmin oraz miłośnicy sztuki.

Plener, którego komisarzem był Pan Jan Bachar, stał się dla wszystkich źródłem zdobywania nowych wiadomości, doskonalenia warsztatu, poznawania siebie poprzez prezentowanie śpiewów i tańców swojego narodu przy ognisku. Wspólnota tak różnych osób udowodniła, że miłość do sztuki pozwala przełamywać bariery wiekowe, poziom wykształcenia a tym samym zachęca do wspólnej i twórczej pracy. Dlatego warto kontynuować w Stoczku tradycję spotkań plenerowiczów, którzy uzęwnętrzniają to co w ich duszy gra a poprzez troskę duchową odzyskują wiarę, nadzieję i miłość.

Ks. Paweł Śmierzchalski MIC
Duchowy opiekun plenerowiczów