Historia ogrodu klasztornego
stomasz
04/01/2010 14:04

Po stronie północno-wschodniej i północno zachodniej zespołu klasztornego położony jest ogród użytkowo-ozdobny o pow. ok. 1,6 ha. założony przez biskupa Potockiego.

Ogrodzony z trzech stron murem z cegły i kamienia polnego pochodzący prawdopodobnie z czasów budowy klasztoru (lata 1666 i 1708-1717). W części północno-wschodniej istnieje kwaterowy ogród ozdobny, którego główną osią symetrii jest aleja obsadzona formowanymi tujami, stanowiąca przedłużenie wewnętrznej drogi klasztornej biegnącej wzdłuż północno-zachodniego skrzydła krużganków i klasztoru w kierunku współcześnie wzniesionej (w latach 60-tych XX w.) groty z figurą Matki Boskiej. Po obydwu stronach tej alei utworzono kompozycję symetryczną składającą się z ośmiu kwater (po cztery z każdej strony alei), które wyznaczają dwie krzyżujące się aleje obsadzone koliście formowanymi krzewami. Na ich skrzyżowania gazon ( w kształcie ronda) z kompozycją kwiatową. Partery kwater obsiane są trawą. W części północno zachodniej znajduje się ogród użytkowy: sad i warzywnik utrzymany również w regularnym układzie kwaterowym.

Fot. x. F. Czeczot, 1957 r. (Archiwum Domu Zakonnego)

Wzdłuż muru po stronie północno-wschodniej i północno-zachodniej rośnie szpaler złożony z lip i klonów. Przy granicy północno-wschodniej ogrodu, w odległości ok. 5 m od muru ogrodzenia, rośnie aleja grabowa. Drzewa pierwotnie były formowane, obecnie rosną swobodnie. W pobliżu klasztoru zachowała się grupa starodrzewia i założono mały ogród ozdobny ze stawem o współczesnej aranżacji. Mur od strony północno-zachodniej nie jest obsadzony drzewami, zaś w partii środkowej obniżony, dzięki czemu uzyskano otwarcie widokowe na otaczający krajobraz.

Fot. x. F. Czeczot, 1957 r. (Archiwum Domu Zakonnego)

Z ogrodem wiążą się wspomnienia z czasu uwięzienia kard. Wyszyńskiego. Więźniowie mogli w nim spacerować, choć oczywiście pod czujnym okiem strażników, odmawiać różaniec czy też odprawiać drogę krzyżową. W tym czasie ten teren był bardzo zaniedbany.

Fot. x. F. Czeczot, 1957 r. (Archiwum Domu Zakonnego)

Warto podkreślić, że ogród zakomponowany został w nawiązaniu do założeń barokowych wg projektu Marzeny Zwierowicz w roku 1996 w historycznych granicach, wyznaczonych z trzech stron przez wysoki mur, a od strony południowej przez zespół budynków klasztornych. Pracami kierował ks. Grzegorz Deryngowski MIC. Niezwykle interesujące ze względów architektoniczno-kompozycyjnych jest też „okno widokowe” czyli obniżenie muru od strony zachodniej.

Zwieńczeniem starań księży marianów było przyznanie srebrnego medalu przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w kategorii: „za najlepsze urządzenie zieleni towarzyszącej obiektom zabytkowym”. Pamiątkowy medal i dyplom został wręczony księżom marianom 23 maja 2001 roku.

Ogród jest zadbany, ozdobne krzewy i kwiaty dodają mu uroku, ławki zachęcają by usiąść pod lipą i zadumać się nad swoim życiem. To miejsce, które dobrze służy duchowemu odpoczynkowi.

Ogród w Stoczku Klasztornym jest jednym z nielicznych na terenie d. Prus Wschodnich, w którym zostały zachowane założenia charakterystyczne dla XVIII wieku.

ks. Paweł Śmierzchalski MIC

 

Logowanie